Tijdens de Compascumer Dagen zal hij voor het eerst zijn parochianen bezoeken. Iedereen is erg nieuwsgierig en wacht in spanning af. Bezoekers van het park kunnen het meebeleven op alle woensdagen en donderdagen tot en met 14 augustus.

Compascumer Dagen
In het Veenpark in Barger-Compascuum, bij Emmen, komt de Drentse veenhistorie dagelijks tot leven. Je rijdt en vaart er door nostalgische dorpen en een natuurlijk hoogveengebied met authentieke turfafgraving. De bakker, de kruidenier, de klompenmaker en de turfstekers zijn er dagelijks aan het werk. Maar op de Compascumer Dagen doet het grootste museum van Nederland er, samen met 100 vrijwilligers, nog een een flinke (turf-) schep boven op.

In de boekweitkolonie ‘t Aole Compas wordt de geur van brandende ovens vermengd met dat van versgebakken brood. Uit het minuscule dorpsschooltje klinken de tafels van 1 tot en met 10. Op een steenworp afstand ligt Bargermond, een veenkoloniaal dorp dat zich langs de kanalen uitstrekt met een gezellig centrum met kerk en kroeg. Veldwachter Flokstra regelt het verkeer en houdt de Hippies in de gaten. Hij is duidelijk op jacht naar een extra streep op zijn mouw. Het leven van Lieske, die in 1925 als 12 jarige, de dorpsschool verlaat om thuis te gaan helpen, trekt tot aan 1966, aan de bezoekers voorbij.

In de veenput in het hoogveengebied zwoegen de turfgravers met blote handen en perst de stoommachine
turfje na turfje. De bezoeker treft veel bewoners thuis en de vaklieden zijn aan het werk. De accordeon van
1925 krijgt inde jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw, concurrentie van de jukebox in de etalage van de
radiowinkelaan het Zuiderdiep. De Fifties en Sixties gaan niet aan de veenkoloniën voorbij. De dorskast bij
de boerderijvan Hartmann, aan de overkant van het kanaal, trekt veel bekijks. Dan luidt de kerkklok en rennen
veel dorpelingen met emmers naar het kanaal, terwijl in de verte de houten wielen van de aanstormende
brandweer over de klinkers ratelen. Dit is de wereld van veen! Terug naar een tijd toen alles nog heel gewoon
was.