Wethouder Guido Rink was de eerste die opveerde en vol verwondering naar mij keek toen ik de vraag stelde wie in hemelsnaam Emma Heesters was. Mijn dochters deelden de verbazing van de wethouder en spraken hun vader later die avond via de app licht verontwaardigd toe. Pap, ken jij Emma Heesters niet? Het was een retorische vraag, dat begrijpt u. Geheel terzijde, haar voetballende vriend - tenminste als het nog aan is – ken ik als vrije verdediger van enkele Engelse clubs veel beter.

Maar terug naar Celine Dion
U kent haar ongetwijfeld van haar wereldhit My heart will go on, onlosmakelijk verbonden met de film over de ondergang van de Titanic. Maar ook van haar prachtige optreden bij de opening van de Olympische Spelen. Ze zong de pannen van het dak nadat ze jarenlang de internationale bühne had gemeden.

Maar nu is er twijfel over het live-karakter van haar optreden. Het schijnt dat haar toonhoogte is gecorrigeerd met software en ai. Zo worden we links en rechts bedot. Of het nu met Ai is of met software. Zo vind ik het bijvoorbeeld ook niets dat zelfs RTV Drenthe een AI-nieuwslezer heeft. Wie zit daar nou op te wachten? Ik doe het gratis.

Ik spreek vanavond live tot u. Mijn toespraak wordt niet ondersteund door software of ai en waar u mijn toonhoogte soms scherp vindt, is dat vooral terug te voeren op welgemeende opvattingen.

Dames en heren,
Het is op 10 april precies 80 jaar geleden dat Poolse troepen onze gemeente bevrijdden. Daar staan we elk jaar op die voor Emmen zo belangrijke en historische dag bij stil. Met de herdenking houden we de herinnering levend aan 60 jonge Poolse soldaten die in Emmen en omgeving het hoogste offer brachten voor onze vrijheid.

De bevrijding van Emmen blijft een bijzonder en tegelijkertijd indrukwekkend verhaal. Zeker wie bedenkt hoe de manschappen van generaal Stanislaw Maczek eerst een imposante reis door Europa aflegden, voordat zij zich vanuit de richting Coevorden schrap zetten voor de bevrijding van Emmen. Wat velen niet weten is dat de Poolse soldaten vochten in de wetenschap dat zij nooit zouden strijden om hun vaderland te bevrijden.

Dat was voor de Poolse troepen de wrange uitkomst van de conferentie van Jalta, waar was afgesproken dat Polen na de oorlog onder toezicht kwam te staan van Stalin.

Ik denk dat wij ons nauwelijks kunnen voorstellen wat het handjeklap tussen de wereldleiders Churchill, Stalin en Roosevelt voor het moraal van de Poolse soldaten moet hebben betekend. Zij zagen de weg naar een veilig thuisland afgesloten. Toch vochten ze door, en tegen de achtergrond van de feiten die ik net schetste, verdienen zij daarvoor het hoogste respect.

Hun verhaal moet blijvend worden verteld en herinnerd net als de heldendaden van Emmenaren die actief waren in het verzet.