Archieffoto Henny Peters en Wipke Kootsta toen zij nog gelukkig samen konden zijn

Plotseling zag ik haar daar staan langs de kant en was direct van slag. Ben toen naar haar toegelopen en een gesprek aangeknoopt. Het gevolg was dat wij daarna samen zijn weggewandeld en niet meer hebben losgelaten. Ik heb haar daarna meegenomen naar Erica om bij ons in te wonen, want mijn vader was al vroeg overleden en mijn moeder kon wel hulp gebruiken. Uiteindelijk zijn wij op 8 november 1956 in het gemeentehuis in Buitenpost in het huwelijk getreden.”

Henny peters werd op 7 april 1935 op Erica geboren als jongste in een gezin met nog vier broers. Na de lagere school was het ook voor Henny direct werken bij de boer maar tekende op 16-jarige leeftijd bij de Marine en werd na een opleiding in Doorn gestationeerd waar hij als kok dagelijks medeverantwoordelijk was voor het vullen van ruim 1800 mariniers. Op 21-jarige leeftijd besloot de inmiddels getrouwde Henny, niet meer bij te tekenen en was daarna tot aan zijn vervroegde pensioen op ruim 57 jarige leeftijd werkzaam op de AKZO.

Wipke Kootstra, haar roepnaam op Erica werd al snel Willie, zag het eerste levenslicht op 7 juli 1935 in een gezin met nog een zus en vier broers. Na de lagere school en huishoudschool vertrok zij samen met haar zus naar Zeist, waar zij gingen werken in de keuken in een pension met vooral Indische mensen. Zij bleef dit doen totdat Henny Peters haar mee nam naar Erica. Zij werkte daarna ruim 25 jaar in de bejaardenzorg.

Het echtpaar dat inmiddels al 62-jaar aan de Pijpestro woont, kreeg drie kinderen. Twee zonen, Rennie en Johnny en dochter Herma werd de jongste. Inmiddels zijn er vier kleinkinderen en drie achterkleinkinderen geboren. Henny en Willie mochten graag en vaak samen met de kinderen in het IJsselmeer en Lauwersoog gaan vissen. Daarna stak Henny ook veel tijd in fietsen met broer en schoonzus en dozen vol van pennen met opschrift sparen.

Een grote domper kreeg Henny vijf jaar geleden wel te verwerken dat hij Willie noodgedwongen door een herseninfarct en opkomende dementie uit handen moest geven aan de zorg in de Weegbree in Klazienaveen. Henny: ,,,,Dat is zeker na zoveel jaar samen zeker niet gemakkelijk geweest. Ik wil en ga dan ook elke middag naar haar toe om gewoon even vast te houden en tegen haar te praten. Gelukkig heb ik hier thuis veel steun van dochter Herma en bellen enkele kleinkinderen steevast om even te vragen hoe het met mij en oma gaat. Dat geeft toch wel veel kracht om dit te kunnen verwerken”.