Maandagmiddag ontving Monique daarom alle 21 kinderen uit haar klasop het bedrijf van haar ouders om ze alles te vertellen over het leven van een varken en de manier waarop haar familie elke dag voor de dieren zorgt.

De hele klas kon met eigen ogen zien hoe varkens leven en wat ze eten.

Monique vond het leuk om haar klasgenotenvan rkbs De Hoeksteen met eigen ogen te laten zien hoe varkens leven. Daarom nam zij tijdens haar spreekbeurt alle kinderen uit groep 6 mee in de stal van haar familie. Eerst kregen alle kinderen speciale kleding aan, die er voor moet zorgen dat de varkens niet in contact komen met ziekteverwekkers van buiten de stal. Zo zorgt de familie er voor dat de dieren gezond blijven.

Monique liet haar klasgenoten de kraamafdeling zien waar zeugen hun biggetjes krijgen en de eerste tijd voor hen zorgen. Daarna leven de jonge biggen als zelfstandige dieren verder in groepsverblijven met speelgoed waarmee ze lekker kunnen snuffelen, wroeten en bijten. In de stal voor vleesvarkens liet Monique de grootste varkens van wel 100 kilo zien. De familie Bredek verkoopt deze varkens uiteindelijk aan de slachterij.

Zelf varkensvoer maken van reststromen uit de frites- en toetjesfabriek

In de stal liet Monique haar klasgenoten ook zien hoe haar vader zelf duurzaam voer maakt voor hun varkens. Dat gebeurt in de speciale brijvoerkeuken.Ze vertelt hen dat hun vader daarvoor zelf reststromen opkoopt uit bijvoorbeeld de frites-, zetmeel- en toetjesfabriek. Deze overblijfselen kunnen niet meer aan mensen worden verkocht maar zijn nog heel gezond en lekker voor varkens.

Zo krijgen deze reststromen een tweede leven en worden ze niet weggegooid. Hij mengt de reststromen uit de voedselfabrieken met mais die hij zelf verbouwd op het land. De mais groeit van het mest van hun eigen varkens. Mais van dichtbij hoeft bovendien niet ver vervoerd te worden. Dat scheelt benzine en uitlaatgassen en is daarom goed voor het milieu.

De middag werd natuurlijk afgesloten met het knuffelen van de jonge biggen. Haar klasgenoten hadden er heel veel zin in. “Leuker dan gymles, maar ook leerzaam” vonden ze.


Monique deelde voor dat de kinderen weer vertokken als aandenken ook nog enkele attenties uit als een pen, een boekje over varkens en een pluisvarkentje. (zie ook het fotoboek)