In de tweede helft begon de jacht van UNA op de gelijkmaker. De druk op de goal van WKE werd groter en groter. WKE kon dit alleen pareren door veel corners weg te geven, in 10 minuten 6 corners. De grootste kans was voor Niek van Boekel, maar diens inzet werd miraculeus gered door doelman Pieter IJzerman, die in die fase uitgroeide tot de beste man van WKE.

En daar waar iedereen zat te wachten op de gelijkmaker was daar zo ineens de 2-0. Na een voorzet van rechts in de 69ste minuut werd de bal voorbij de 2e paal geplaatst, werd terug gekopt voor de goal, door twee verdedigers van UNA van de doellijn gekopt en met waarlijke doodsverachting dook Jan Hooiveld in een mêlee van spelers naar de bal en kopte snoeihard binnen.

2 minuten later werd Gilly Grot, in de 54ste minuut ingevallen voor Anton Jongsma, de diepte ingestuurd, benutte zijn snelheid en scoorde iets links van de goal langs de uitkomende doelman. Een voorsprong van 3-0, met nog 20 minuten te gaan, de buit leek binnen. Leek, de harde waarheid bleek anders.

UNA ging niet bij de pakken neerzitten en pakte meteen de draad weer op. WKE kwam niet meer aan voetballen toe en in de 75ste minuut was Pieter IJzerman kansloos en werd het 3-1 door Jelle Schijvenaars. 2 minuten later scoorde Niek van Boekel via de paal de 3-2. De WKE-aanhang kneep de billen samen en wachtte op datgene wat komen moest. Tot overmaat van ramp kreeg Sander Meertens in de 86ste minuut zijn 2e gele kaart en kon vertrekken. Met 10 man verweerde WKE zich met man en macht.

Het pedante mannetje in het groen, dat van de KNVB een fluit had meegekregen en auditie leek te doen voor de hoofdrol in het concert voor fluit en orkest van Wolfgang Amadeus Mozart, gaf 5 minuten blessuretijd aan. En jawel hoor in de 94ste minuut kwam in een scrimmage de bal tegen de arm van de meeverdedigende Gilly Grot. De gretig fluitende scheidsrechter Bezemer wees direct naar de elfmeterstip en gaf Gilly Grot zijn 2e geel, dus rood. Let wel de strafschop kan, ondanks dat er geen opzet in het spel was en het geen scoringskans was, worden gegeven, maar geel?

De strafschop in de 96ste minuut werd beheerst binnen geschoten door Jelle Schijvenaars en hij bepaalde daarmee de eindstand op 3-3. In dezelfde minuut floot de scheidsrechter voor het einde en kreeg een staand fluitconcert, waarvan hijzelf de dirigent was.

Hoe je het ook wendt of keert, UNA was de betere ploeg en krijgt eigenlijk te weinig met dit gelijke spel. WKE daarentegen mag blij zijn met dit ene punt, maar als je een kwartier voor het einde met 3-0 voor staat, dan voelt een gelijkspel als verlies.(door Bert Oldenburger)