EHet doet denken aan de jaren vijftig uit de vorige eeuw: toen Cor du Buy vele malen achtereen kampioen van Nederland werd en later zijn eigen tafeltennisfabriek oprichtte. Een soort tafeltennis zoals dat tegenwoordig nog op veel campingtafels wordt gespeeld. Waarbij elke slag gepaard gaat met het bekende “tok”-geluid.

De houten batjes zorgen voor onvoorspelbare kapriolen van de bal. Dat zorgt er dan weer voor dat het niveau wordt overbrugd tussen de competitiespelers met hun dure rubbers en effectvolle slagen versus de goedbedoelde amateurs. De ouderwetse houten batjes neutraliseren alle ingewikkelde effect-slagen. Het is een beetje als voetballen met een rugbybal.

Ook duren de wedstrijden minder lang dan ‘gewone’ competitiewedstrijden. In plaats van tien met een team van drie personen, speelt men nu met z’n tweeën . Tweemaal een enkelspel en één maal een dubbelspel. Overigens staat deze competitie open voor iedereen die dat wil: familieleden, vrienden, bedrijven. Zonder lid van een club te zijn. Doelstelling is het plezier in de tafeltennissport te vergroten. Dat lukt tot op heden elke woensdagavond.

En nu denkt u wellicht: hoe zo is dit campingtafeltennis een ‘serieuze’ sport? Welnu: de Nederlandse Tafeltennisbond (NNTB) beseft dat deze “campingtafeltennissport” een kans is voor de tafeltennissport. Er zijn zelfs wereldkampioenschappen van de organisatie die zich specifiek richt op dit soort tafeltennis: World United Table Tennis Organisation (WUTTO)! Zie http://www.tafeltennisnederland.nl/category/hardbat/

De kans dat de competitie in Emmen een dergelijke wereldkampioen oplevert is klein. De namen van de teams die meedoen spreken in dit verband boekdelen: Thuis Deco, LE-Network, Schildertjes, Flamingo's, Pleeboys en Sixty Five.