Behalve kleurcodes kregen de vogels ook namen, omdat ze dan beter te onthouden zijn. Er is een Mareen, er is een Edward, er is een Koos. Mareen was eerst gepaard aan Jeroen, maar koos een jaar later voor Edward. Er zijn al honderden drieteenstrandlopers gekleurringd. Telkens komen er terugmeldingen van de strandlopers met hun gekleurde pootringetjes. Elk heeft een unieke kleurencombinatie, zodat de vogels individueel te volgen zijn.

Koos dribbelt nu op het strand in Andalusië, bij Huelva. Daarvoor werd hij tweeënhalf jaar niet gezien, en de onderzoeker en schrijver betwijfelden al of hij nog leefde. Drieteen Koos werd in juli 2007 gekleurringd met om de linkerpoot een gele ring, een groen vlaggetje en een groene ring en rechts een gele en een witte ring. Hij was een volwassen mannetje en loodste vier kuikens over de gevaarlijke toendra. Op 4 augustus werd Koos al gezien op Texel. Weldra zal Koos uit Spanje de vlucht naar Groenland aanvangen en misschien onderweg betrapt worden in Nederland. Zulke waarnemingen kunnen gemeld worden op www.drieteenstrandloper.nl.


Afgelopen zomer vingen Reneerkens en Dijksterhuis op Groenland een negen dagen oud kuiken dat de ringen groen-geel-geel-groen kreeg. Kort geleden werd hij als volgroeide vogel op het strand van Noordwijk gezien, vlak voor en vlakbij de presentatie van Dijksterhuis’ boek Een Groenlander in Afrika, over drieteenstrandlopers. Heel kras. 

Een andere drieteenstrandloper, wit-geel-rood-wit, was 9 juli 2008 als kuiken geringd. Hij bleef tot 28 juli op zijn geboortegrond, maar werd 26 augustus op Griend gezien door de Texelse vogelonderzoeker Bernard Spaans, die het kleurringsysteem heeft bedacht. Op 3 september zat de vogel nog op Griend. Diezelfde Bernard overwinterde in Namibië en wie kwam hij daar tegen? Diezelfde drieteen. Nauwelijks uit zijn donskleed had het beestje al twaalfduizend kilometer afgelegd. Bernard belde ons de waarneming door. Wij bestudeerden toen drietenen in Ghana. De Namibische vogel bleef een maand bij Walvisbaai, maar werd op 17 juli in Bretagne ontdekt. Eén jaar oude vogels slaan meestal een zomer over voor ze gaan broeden. Deze ook, al vloog hij wel de halve wereld over. Op 9 oktober zat de vogel alweer op hetzelfde strand bij Walvisbaai.

Drieteenstrandlopers vliegen dus duizenden kilometers heen, duizenden kilometers terug, elk jaar weer, om op het zelfde stukje toendra te broeden als vorig jaar. Waarna ze weer dat hele eind vliegen naar hetzelfde strandje. Dat doen ze hun hele leven. Het zijn honkvaste globetrotters. Omdat ze zo plaatstrouw zijn, is uit de terugmeldingen van geringde vogels af te leiden hoeveel er nog leven en hoeveel er dood zijn. Hun leven duurt gemiddeld ruim vier jaar. De oudste die Reneerkens ontdekte was elf en de oudstgediende ooit was achttien jaar en zes maanden. (foto's Jeroen Reneerkens).