In het Noorse Larvik maakt Zweden de openingstreffer, waarbij meteen duidelijk wordt dat Henk Groener ditmaal voor doelvrouw Debbie Klijn heeft gekozen. Een opmerkelijke keuze, gelet op het goede presteren van Marieke van der Wal tijdens dit EK. Assistent bondscoach Peter Portengen: “We hebben drie goede keepers en Debbie doet zeker niet onder voor Marieke.” De aanvalslinie kent geen verrassingen en het is dan ook Maura Visser die voor de gelijkmaker zorgt, gevolgd door een fraaie actie van Pearl van der Wissel: 1-2.

Ook verdedigend toont Oranje de bekende offensieve drang, de aanval ziet er daarentegen een stuk rommeliger uit. In de 7e minuut mist Visser bij een achterstand van 3-2 een strafworp, die gelijk daarop door een breakout van Joyce Hilster wordt gecompenseerd. Na een gemiste 7-meterworp aan Zweedse kant, benut Diane Lamein een nieuwe strafworp niet. We zijn dan tien minuten onderweg in een partij met veel technische fouten over en weer. Zo wordt ook de tweede 7-meter van de Zweden niet verzilverd. Bij 5-3 pakken zij echter twee punten voorsprong en gaan de Zweedse dames meteen beter spelen.

Bij 6-3 (15’) vraagt Groener om een time-out. “De ruimtes tussen de speelsters in de dekking zijn te groot, in de aanval moeten de gaten tussen ‘1 en 2’ meer worden opgezocht,” zo meldt de oefenmeester. Wat hij niet meldt, is dat Nederland veel te veel onnodig balverlies leidt en dat de vrije doelkansen niet worden afgemaakt. Peter Portengen: “Het zag er inderdaad niet goed uit. We creëerden wel veel vrije kansen, maar maakten ze niet altijd af. Vergeet echter niet dat die Zweden fysiek veel sterker waren en allemaal zo ongeveer een kop groter zijn. Hun keepster was ook heel sterk vandaag.”

Zweden blijft wel scoren en doet dat opvallend vaak vanuit het midden, waarbij ook Klijn het tij niet kan keren. Na 25 minuten heeft Oranje slechts vier keer gescoord en staat het 12-4. Zelfs een vrije bal uit stand kan simpel door Zweden worden benut. Pas in de 26e minuut breekt Van der Wissel de ban met nummer vijf voor Oranje. Bij een stand van 14-6 (en 8 gemiste vrije kansen) komt er een einde aan een slechte eerste helft.

Na de rust zorgen scores van o.a. Visser, Van der Wissel (3x), Deen (2x), Van der Heijden (2x) voor meer beleving in de Hollandse aanval, ware het niet dat Zweden gewoon doorgaat met het maken van relatief eenvoudige treffers. Na veertig minuten staat er 19-14 op het bord en is de marge verkleind naar 5. Zweden krijgt voor de tweede keer in de wedstrijd een tijdstraf, een moment om van te profiteren, maar dat lukt niet. Pearl van der Wissel zorgt iets later wel voor 19-15 en Zweden vraagt om een time-out. Oranje begint er in te geloven en maakt tot die periode ook minder fouten in de aanval en verdediging. Debbie Klijn verricht een paar goede reddingen, maar de opleving blijkt van korte duur. Zweden herpakt zich en Nederland valt terug in matige passing en heeft met teveel individuele acties moeite om effectief het doel te vinden. De achterstand loopt weer op naar 22-15 (50’), uiteindelijk resulterend in een schotpercentage van 44% en een eindstand van 25-18.   

Een desillusie? Peter Portengen: “Nee, dat vind ik te negatief. We hebben geen goede eerste helft laten zien, maar zijn op karakter naar een verschil van vier teruggekomen. Dat kost veel kracht en in de periode dat we moesten doordrukken hadden we het geluk niet aan onze zijde. De verwachtingen waren misschien wel iets te hoog. Ik ben blij dat we door zijn. Met Frankrijk, Hongarije en Noorwegen krijgen we zware tegenstanders. Ook dan zullen we proberen het maximale uit deze jonge ploeg te halen.”       

Doelpunten:
Pearl van der Wissel 6, Laura van der Heijden 3, Maura Visser 3, Nycke Groot 2, Marcella Deen 2, Joyce Hilster 1, Willemijn Karsten 1